۴-۲.آمار توصیفی۴۸
۴-۳. آزمون فرضیه ­ها.۴۸
۴-۳-۱. فرضیه اول۴۹
۴-۳-۲. فرضیه دوم ۵۰
۴-۳-۳. فرضیه سوم .۵۱
۴-۳-۴. فرضیه چهارم .۵۲
فصل پنجم: بحث و  نتیجه ­گیری
۵-۱.مقدمه۵۵
۵-۲.خلاصه تحقیق.۵۵
۵-۳.بحث و بررسی۵۶
۵-۴.نتیجه ­گیری نهایی.۵۹
۵-۵.پیشنهادهای برخاسته از تحقیق.۵۹
۵-۶. پیشنهاد برای تحقیقات بعدی.۶۰
منابع .۶۱
فهرست جداول
جدول ۲-۱. تعریف WHO از استئوپروز.۲۶
جدول ۳- ۱. برنامه تمرین استقامتی موش­ها. ۴۴
جدول ۴-۱. میانگین ± انحراف معیار موش­ها در هفته اول و هشتم.۴۸
جدول ۴-۲. مقایسه میانگین وزن موش­های گروه کنترل و آزمایش در هفته هشتم.۴۸
جدول ۴-۳. مقایسه سختی استخوان ران موش­های نر سالمند گروه­های آزمایش و کنترل.۵۰
جدول ۴-۴. مقایسه حداکثر مقاومت استخوان ران موش­های نر سالمند گروه­های آزمایش و کنترل۵۱
جدول ۴-۵. مقایسه انرژی شکست استخوان ران موش­های نر سالمند گروه­های آزمایش و کنترل.۵۲
جدول ۴-۶. مقایسه میزان تغییر شکل استخوان ران موش­های نر سالمند گروه­های آزمایش و کنترل.۵۳
فهرست تصاویر
شکل ۲-۱. مسیر سیگنالی استئوکلاست و تنظیم عمل استخوان۲۵
شکل ۲-۲. منحنی نیرو – جابجایی برای بافت استخوان . ۳۳
شکل ۲-۳. منحنی نیرو – جابجایی بری شرایط استخوانی متفاوت ۳۳
شکل ۳-۱. دستگاه تست خمش سه نقطه­ای.۴۵
شکل ۴-۱.میانگین وزن گروه­های کنترل و آزمایش در هفته هشتم۴۹
شکل ۴-۲. سختی استخوان ران موش­های نر سالمند گروه­های آزمایش و کنترل.۵۰
شکل ۴-۳.حداکثر مقاومت استخوان ران موش­های نر سالمند گروه­های آزمایش و کنترل۵۱
شکل ۴-۴. انرژی شکست استخوان ران موش­های نر سالمند گروه­های آزمایش و کنترل۵۲
شکل ۴-۵. میزان تغییر شکل استخوان ران موش­های نر سالمند گروه­های آزمایش و کنترل.۵۳
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
۱-۱. مقدمه
پیری کاهش قوای روانی و جسمی است که در اثر گذشت زمان روی می دهد. تعریف پیری در کشورهای مختلف با توجه به شرایط فرهنگی متفاوت است. در ایران سن پیری تعریف نشده است ولی اگر شروع دوره پیری را زمان بازنشستگی کامل از خدمت محسوب کنیم طبق قانون تأمین اجتماعی سن پیری برای مردان ۶۰ سالگی و برای زنان ۵۵ سالگی می­باشد. طبق قانون استخدام کشوری سن بازنشستگی برای مردان و زنان ۶۵ سالگی است.امروزه دوران پس از ۶۰ سالگی را که اصطلاحاً دوران بازنشستگی نامیده می شود، دورانی نیست که فقط به انتظار مرگ سپری شود. بلکه همانگونه که جامعه­شناسان گفته­اند این مرحله از عمر، دوران سوم زندگی است، در جامعۀ ما افراد به طور متوسط تا ۸۰ سالگی امید به زندگی دارند. با گذشت سن و رسیدن به پیری و ضعف های ناشی از آن ، بستر بروز بسیاری بیماری های جسمی و روحی برای سالمندان مهیا می­گردد که عبارت­ است از پوکی استخوان، تصلب شرائین، یائسگی، کمبود کلسیم و ویتامین د، آلزایمر، پارکینسون، کاهش قدرت بدنی و عمل عضلات و سوء تغذیه. که در این میان انواع شکستگی ها و همچنین پوکی استخوان از بزرگترین معضلات سلامت بشر در سراسر دنیا هستند که با افزایش سن، به خصوص در جوامع غربی بار بیشتری را بر دوش اقتصاد ملل و خدمات بخش سلامت می­گذارند(۱). با توجه به چشم­انداز نگران­کننده، روش­های درمانی و راه­های پیشگیرانۀ زیادی در جهت کاهش آمار این ضایعات استخوانی ایجاد شده ­اند. راه حل­هایی که به دلیل طبیعت پیچیده و البته شکنندۀ استخوان، بالاخص در مورد پوکی و شکستگی­ها، چندان هم ساده­ نیستند. امروزه، تمرینات و فعالیت­های فیزیکی، جز معدود روش­هایی هستند که اثرات مثبت آنها در حفظ و حتی بهبود جرم و استحکام استخوان، افزایش مقاومت و زمان واکنش عضلات، تعادل و هماهنگی ارگان­های بدن به اثبات رسیده است(۲-۴). به علاوه، فعالیت منظم فیزیکی اثرات سودمند فیزیولوژیکی از جمله افزایش سلامت عمومی و تناسب اندام، تأثیر مثبت بر روابط اجتماعی، اثرات مطلوب بر فشار و سیستم گردش خون، مغز و اعصاب، جنبۀ درمانی در بیماری­های دیابت، چاقی­های مفرط و قند خون نامنظم و البته افزایش کیفیت زندگی در سالخوردگی را به همراه دارد (۵, ۶). همچنین یافته­ های علمی حاکی از آن است که رژیم­های مختلف تمرینی، اثرات مطلوبی در استخوان­سازی نقاط مختلف آناتومیک در سیستم اسکلتی دارد(۷). از طرفی، به نظر نمی­رسد تمرینات تحملی که تحرک چندانی ندارند، نتایج امیدبخشی در بازده استخوان داشته باشند. هرچند، به لحاظ علمی فعالیت­هایی که توزیع همه جانبه­ای در ساختار استخوان دارند به خوبی موجب بهبود استحکام استخوان در محل اعمال بار می­شوند(۸). البته شروع سن فعالیت نیز بسیار مهم می­باشد به طوری که تمام مزایای آن در صورتی که قبل یا هنگام بلوغ شروع شود، ارزشی مضاعف پیدا می­ کنند. اما بافت استخوان در سنین بزرگسالی نیز به رژیم­های تمرینی، پاسخ نشان می­دهد ولی بیشتر در جهت حفظ بافت می­باشد تا در جهت شکل­ گیری استخوان جدید (۸). توانایی استخوان در تطابق با محیط­های مختلف تحت بار، در قرن گذشته به مراتب مورد مطالعه قرار گرفته است و تغییر شکل­های ناشی از بارگذاری بر روی این بافت موجب تطبیق جرم و معماری استخوان با محیط می­شود(۹). این تحقیق در نظر دارد تا تأثیر هشت هفته تمرین استقامتی  بر سختی، حداکثر مقاومت، انرژی شکست و درصد تغییر شکل استخوان ران موش­های نر سالمند مورد بررسی قرار گرفته گیرد.