صل پنجم:بحث
5-1- بحث. 54
5-2- پیشنهادات 55
فهرست منابع. 56
چکیده انگلیسی
چکیده
بیماری پوسیدگی ذغالی سویا Macrophomina phaseolina (Tassi) Goid در استان مازندران یکی از بیماری های مهم سویا محسوب می­شود. عامل بیماری قارچی خاکزی و بذرزاد بوده که از طریق جوانه زدن اسکلروت ها در داخل خاک و تماس با ریشه های سویا و کاشت بذور آلوده به قارچ عامل بیماری باعث بروز بیماری می گردد. محدودیت استفاده ازسموم شیمیایی در ضد عفونی بذر بعلت استفاده از باکتری ریزوبیوم و عدم کار آیی قارچ کش های رایج به صورت محلول پاشی، باعث شده است که روش هایی نظیر استفاده از ارقام متحمل، تنظیم تاریخ ها و ردیف های کاشت به همراه سایر روش­های غیر شیمیایی در کنترل بیماری از اهمیت فراوانی برخوردار شود. برای جلوگیری از مصرف بی رویه سموم شیمیایی، کاهش هزینه های تولید و معرفی رقم متحمل به بیماری در استان مازندران، این تحقیق با استفاد ازتعداد 64 رقم و لاین حاصل از آزمایشات مقایسه مقدماتی که از نظر عملکرد و سایر خصوصیات زراعی نسبت به سایر ارقام برتری نشان داده اند، انتخاب و تحت شرایط مزرعه ای در برابر بیماری پوسیدگی ذغالی مورد ارزیابی قرارگرفتند. این لاین ها در قالب طرح لاتین مربع با دو تکرار در ایستگاه تحقیقات زراعی بایعکلا در قطعه زمینی آلوده به اسکلروت­های قارچ عامل بیماری و دارای سابقه کشت سویا به اجرا درآمد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که ارقام و لاین ها مورد بررسی دارای واکنش­های متفاوت نسبت به قارچ عامل بیماری هستند. در لاین های شماره 12، 15، 18، 21، 32، 36، 40، 44 و 55 در هر دو تکرار پیشرفت بیماری به طرف ساقه مشاهده نگردید. بیشترین میزان پیشرفت بیماری به ترتیب در لاین­های 6، 4، 1، 5، 2، 13، 27 و 14 مشاهده شد. در این آزمایش درصد بیماری با شمارش بوته های آلوده و سالم در لاین های مورد بررسی تعیین گردید. تجزیه واریانس داده های حاصل از درصد بوته­های آلوده به بیماری پوسیدگی ذغالی نشان داد که بین ارقام و لاین های مورد بررسی از نظر درصد بوته های آلوده اختلاف معنی داری در سطح 1 درصد وجود داشت. لاین­های 10، 13، 5، 4، 6، 28 به ترتیب با 42/34، 95/26، 92/26، 61/25، 89/23 و 19 درصد دارای بیشترین درصد بوته های آلوده و لاین های 18، 32، 55، 47، 15، 40، 8 و 31 به ترتیب با 0، 0، 5/0، 7/0، 8/0، 04/1، 43/1 و 58/1 درصد دارای کمترین درصد بوته­های آلوده به بیماری پوسیدگی ذغالی سویا بودند.
واژه‌های کلیدی: سویا، بیماری پوسیدگی ذغالی، M. phaseolina و لاین ها.

• مقدمه

  • تاریخچه کشت سویا در ایران

در خصوص زراعت این گیاه در زمان‌های گذشته اطلا‌ع دقیقی در دست نیست. در گذشته اقدام‌هایی برای رواج سویا در ایران انجام شده که تمام این اقدام‌ها به دلیل عادت نداشتن مردم به مصرف آن و در نتیجه نبودن بازار فروش، بی‌نتیجه مانده است. در سال‌های 1310 و 1316، انواعی از سویا از چین به وسیله رئیس دانشکده کشاورزی وقت کرج به ایران آورده شد و مورد آزمایش قرار گرفت. همچنین طی سال‌های 1318 و 1319 انواع مختلفی سویا از آلمان وارد کشور شد و در بنگاه ‌اصلا‌ح نباتات کرج مورد آزمایش قرار گرفت. تمام این آزمایش‌ها حاکی از عملکرد خوب تولید بود اما به دلیل فقدان بازار، رواج و رونقی پیدا نکرد. در سال 1341، گروه صنعتی بهشهر مقداری بذر سویا را از ژاپن وارد کرد و پس از عقد قرارداد با زارعان برای بالا‌ بردن سطح زیر کشت و توسعه آن تلا‌ش کرد. زراعت سویا به عنوان دانه روغنی از حدود سال 1342 با وارد کردن بذر آن به ایران در مناطقی مانند مازندران آغاز و متعاقب آن کشت سویا توسط شرکت سهامی‌ دانه‌های روغنی در برخی دیگر از نقاط کشور معمول می‌شود. مهم‌ترین مناطق کشت سویا در کشور استان‌های مازندران، گلستان، لرستان، آذربایجان شرقی و دشت مغان است. این گیاه چون از خانواده بقولا‌ت است می‌توان آن را به عنوان منبع ازت به منظور تقویت خاک برای کشت بعدی استفاده کرد. همچنین به دلیل مصارف متنوع دانه سویا افزایش تولید آن ضروری به نظر می‌رسد. البته دانه سویا به طور متوسط حاوی 18 درصد روغن و 44 درصد پروتیین است که می‌تواند مهم‌ترین ماده اولیه صنایع روغن‌کشی و تولید فرآورده‌های پروتیینی و خوراک دام باشد. تولید سویا در سال 1357 به اوج خود طی سال‌های 1355 تا 1365 می‌رسد که این افزایش ناشی از گسترش سطح زیر کشت بدون توجه به افزایش بازدهی در سطح بوده است. در سال‌های بعد به رغم وجود تضمین مؤثر برای کشت، میزان برداشت سویا به طور شدید کاهش یافت به گونه‌ای که در سال‌های 1363 و 1364 تولید به نصف میزان برداشت شده در سال 1357 رسید. البته با توجه به اهمیتی که در سال‌های اخیر به دانه‌های روغنی داده شده، وضعیت سویا در ایران نیز از لحاظ کشت و تحقیقات در زمینه کشت آن، رو به توسعه بوده است، به طوری که در سال 1371 در اراضی مستعد مازندران 41920 هکتار زیر کشت دانه‌های روغنی رفت که از این مقدار 36924 هکتار آن مخصوص کشت سویا و میزان محصول آن 117 هزار تن بود که نشان دهنده افزایش قابل توجه نسبت به سال‌های قبل به خصوص در عملکرد است.
1-2- گیاه شناسی سویا
این گیاه در فارسی با نام های متفاوتی ازجمله، سوژا، سویا، لوبیا روغنی، لوبیا چینی، نخود فرنگی چینی و لوبیا منچوری مشهوراست. نام علمی (Glycine max L) و از تیره نخود (Fabaceae) می­باشدکه آنرا به انگلیسی soybeanمی نامند. سویا گیاهی است ازخانواده Papilionaceae، یکساله و خودگشن که مقام نخست در تأمین روغن گیاهی در جهان را دارا است .این گیاه بومی آسیا بخصوص منطقه منچوری، چین و ژاپن است که درحدود 1100 سال قبل ازمیلاد اهلی شده و بوسیله اصلاح طبیعی و مصنوعی به شکل امروزی درآمده است. گیاه یکساله که در بهار بعنوان کشت اول و در تابستان بعنوان کشت دوم کاشته می­شود .(Sinclair and Backman, 1986) سویا دارای ریشه اصلی عمیقی بوده که میتواند تا 150 سانتیمتری خاک نیز نفوذ نماید. در سویا علاوه بر ریشه اصلی، ریشه فرعی به صورت حجمی نیز وجود دارد که در صورت مساعد بودن شرایط و وجود باکتریهای همزیست سویا، ازت موجود در هوا را، در گرههای ریشه سویا تثبیت می­نماید. سویا گیاهی روز کوتاه است. رنگ گلهای آن متنوع می­باشد سفید، بنفش (از جمله صورتی) وگل آذین آن، خوشه ای و دانه های آن کلیوی یاگرد می­باشند. سویا در دمای 8 تا 

10 درجه­ سانتی-گرادجوانه میزند، سویا گیاهی است خودگشن و میزان دگر گشنی در آن کمتراز 5 درصد گزارش شده است. لذا میتوان از بذور برداشت شده برای کشت سالهای بعد استفاده کرد. گلدهی سویا با روزهای کوتاه تحریک می­شود. وزن هزار دانه در سویا بین 80 تا 450 گرم متغیراست. اما در ارقام زراعی متداول وزن هزار دانه، بین120 تا 230 گرم می­باشد. دانه که بازده اقتصادی سویا است حدود 47 درصد وزن اصلی گیاه را در زمان رسیدن تشکیل می­دهد.

• اهمیت غذایی سویا

سویا مهم‌ترین گیاه خانواده بقولا‌ت در توسعه تمدن‌های چین، کره و ژاپن بوده است. در ابتدا سویا برای تولید روغن کشت شد. از گیاه سویا می‌توان به عنوان مرتع، علوفه خشک، کود سبز یا علوفه تازه استفاده کرد .دانه‌های سویا ارزش غذایی زیادی دارند و در صنایع غذایی زیادی از آن استفاده می‌شود. از بخش‌های مختلف دانه، از روغن آن در ساخت محصول صنعتی بهره ‌برداری می‌شود که کنجاله سویا نیز در تغذیه دام‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. بعضی از مهم‌ترین موارد مصرف سویا در جدول شماره یک آمده است.

• مصارف و اقتصاد فرآورده های سویا

مسأله اقتصاد صنعت سویا بسیار پیچیده است اما در مجموع سه بازار عمده برای دانه، روغن و کنجاله وجود دارد. روغن سویا یکی از اجزای اصلی بازار روغن خوراکی است و برای خوراک انسان به شکل‌های مختلف به ‌خصوص مارگارین و روغن جامد فرآوری می‌شود که از این نظر با سایر روغن‌های نباتی رقابت می‌کند. کنجاله سویا به عنوان یک منبع پروتیینی برای اختلا‌ط با سایر خوراک‌های دام و مرغ هم مورد تقاضاست.
سویا برای خوراک انسان به موارد متفاوت دیگری تبدیل می‌شود که البته مقدار آنها ناچیز است و تأثیر چندانی بر قیمت سویا ندارد، قیمت سویا در منطقه و جهان در مجموع تحت تأثیر تقاضا برای روغن و کنجاله است. کنجاله سویا در تغذیه مرغ و دام به عنوان پروتیین مصرف می‌شود. میانگین تولید کنجاله در حدود 79 درصد کل تولید دانه سویا بوده که مقدار پروتیین آن حدود 50 درصد است. کنجاله سویا به عنوان یک منبع پروتیینی مانند کنجاله پنبه‌ دانه، آشغال گوشت، پودر ماهی و گلوتن حدود 10 درصد نیاز حیوان به پروتیین را تأمین می‌کند. روغن سویا یک روغن خوراکی است که پس از تصفیه، در تولید فرآورده‌های گوناگون برای تغذیه انسان مصرف می‌شود. دانه سویا حاوی 18 درصد روغن بوده که مصارف اصلی در شکل روغن مایع برای آشپزی، سالا‌د، مارگارین و روغن جامد است. مقدار کمی نیز در تهیه بعضی از رنگ‌ها، روغن جلا‌ و رزین مصرف می‌شود. سویا به عنوان یک منبع تولید روغن با سایر گیاهان روغنی مانند خرما، آفتابگردان، بادام زمینی، پنبه دانه، کلزا، نارگیل و زیتون در رقابت است. قیمت روغن سویا بیش از قیمت کنجاله یا دانه سویا متغیر بوده و متأثر از میزان ذخیره و موجودی سویاست. مصرف فرآورده‌های سویا یعنی کنجاله و روغن تابع یکدیگر نبوده و قیمت آنها در بازار به طور مستقل تغییر می‌کند و تحت تأثیر وضعیت تولید از نظر روغن یا پروتیین سویاست. مصارف دیگر سویا به خصوص در امر تغذیه از اهمیت کمی برخوردار بوده و اثر ناچیزی بر قیمت سویا دارند.