جدول ۲–۱- مقایسه ویژگی های بانکداری الکترونیکی و بانکداری سنتی(منبع: انتقال الکترونیکی وجوه و بانکداری الکترونیکی ،۱۳۸۴)

۲-۱-۸٫ ضرورت های گسترش بانکداری الکترونیکی

۲-۱-۸-۱٫ افزایش کارایی مبادلات

یکی از مهم ترین پیامدهای مثبت گسترش استفاده از پول الکترونیکی ، افزایش کارایی مبادلات است.  پول الکترونیکی به چندین طریق به کارآمد شدن مبادلات کمک خواهد نمود. اول آن که هزینه نقل و انتقال پول الکترونیکی از طریق اینترنت ، نسبت به سیستم بانکداری سنتی ارزان تر است. برای انتقال پول به روش سنتی ، شعب ، کارمندان ، دستگاه های  ATM سیستم های مبادله الکترونیکی مخصوص بسیاری را نگهداری می نمایند که هزینه های سربار همه این تشریفات اداری ، بخشی از کارمزد نقل و انتقال پول و پرداخت های کارت اعتباری را تشکیل می دهد. در حالی که هزینه نقل و انتقال پول الکترونیکی به دلیل استفاده از شبکه اینترنت موجود و رایانه های شخصی استفاده کنندگان ، بسیار پایین تر بوده و شاید نزدیک به صفر است. دوم این که از آن جا که اینترنت هیچ مرز سیاسی نمی شناسد ، پول الکترونیکی نیز بدون مرز است. بنابراین هزینه های انتقال پول الکترونیکی در داخل یک کشور با هزینه انتقال آن بین کشورهای مختلف برابر است. سوم این که هر شخصی که به اینترنت و یا یک بانک اینترنتی دسترسی دارد ، به طور بالقوه می تواند از وجوه پول الکترونیکی استفاده نماید. به علاوه ، در حالی که پرداخت های کارت اعتباری به فروشگاه های مجاز محدود است ، پول الکترونیکی پرداخت های شخص به شخص را نیز امکان پذیر      می سازد. (مطالعات و پژوهش های بازرگانی، ۱۳۷۶)

۲-۱-۸-۲٫ صرفه های مقیاس کوچک تر

استفاده از اینترنت و دیگر فن آوری های پیشرفته ، مقیاس اقتصادی عرضه خدمات مالی را کوچک تر      می کنند. مع هذا ، عرضه خدمات مالی عمده ، هنوز دلالت بر بازدهی فزاینده به مقیاس در بازارهای اعتباری به اندازه  متوسط دارد. این مسئله خود دلیل ضرورت وجود بانک های اطلاعاتی وسیع اعتباری برای تعیین رتبه اعتباری مشتریان متوسط است. این خدمات شامل : پرداخت ، خدمات حق العمل کاری ، وام رهنی و حتی خدمات مالی- تجاری می باشد.  اغلب این خدمات با بهره گرفتن از یک حجم محدود سرمایه اولیه و بدون نیاز به فن آوری خاصی قابل عرضه خواهد بود. (اللهیاری فرد، بید آباد،۱۳۸۵)

افزایش رقابت میان عرضه کنندگان خدمات مالی ، ضرورتا منجر به کاهش هزینه های مبادلات ، خصوصا برای مصرف کنندگان این خدمات خواهد شد. هم چنین با حذف تسهیلات فیزیکی به عنوان موانع ورود به این بازارها ، موسسات موجود نیز برای بقای خود مجبور به ادغام یا تغییر ساختار خود خواهند بود.

۲-۱-۸-۳٫ تقلیل هزینه های اولیه و تغییر موانع ورود به بازار

ارائه خدمات مالی شبکه ای را می توان با متشکل نمودن اینترنت به عنوان یک وسیله استاندارد ارتباطی و یک برنامه عملیاتی و یک صفحه نمایش استاندارد ، یک پردازشگر، در دسترس قرار داد. نتیجه این عملیات ، مبادله آسان تر محصولات و افزایش قلمرو اقتصادی خواهد بود. در گذشته هزینه های بالا ، مهم ترین موانع ورود به صنعت خدمات مالی محسوب می گردید.  مثال هایی از این وضعیت ، وجود شبکه شعب ، آگاهی از وضعیت وام گیرندگان محلی ، دسترسی به سیستم های پرداخت ، داشتن مارک های تجاری که تضمین هزینه های بالاسری تبلیغات برای موسسات بوده است. استفاده از شیوه های مدرن خدمات دهی در بازارهای مالی ، از این نوع هزینه ها می کاهد ، چرا که الگوهای ارائه خدمات الکترونیک ، نیازی به اتکا بر شبکه شعب ندارد. هم زمان با رفع موانع کلی ، موانع جدیدی برای ورود به بازار به واسطه افرادی که ابتدا وارد بازار شده اند ، به وجود می آید. زمانی که عرضه کننده خدمات ، خود را در بازار تثبیت می کند ، سایر تازه واردان برای جذب مشتریان جدید باید هزینه های تبلیغاتی بیشتری را متحمل شوند. در این راستا ارائه خدماتی نظیر، پذیره نویسی و خدمات مشاوره که کمتر قابلیت تبدیل به کالا شدن را دارند و نیازمند سرمایه اولیه ، حجم معین بازار و نام تجاری مشهور می باشند ، از کارایی کمتری برخوردار خواهند بود و به میزان کمتری از صرفه های خارجی شبکه بهره مند می گردند و شدیدا در معرض رقابت بین الملی قرار          می گیرند. افق مورد انتظار چنین بازارهایی بستگی به اندازه آن ها دارد. (اللهیاری فرد، بید آباد،۱۳۸۵)

۲-۱-۹٫ تجارت الکترونیک

تجارت الکترونیک فرآیندی است که به وسیله آن کلیه محصولات اعم ازمحسوس یا نامحسوس از طریق شبکه های ارتباطی رایانه ای ، مخابراتی و یا هر دو خرید و فروش می شود. تجارت الکترونیک مفهوم گسترده ای دارد و تنها محدود به مبادلات و تراکنش های انجام شده بر روی اینترنت نمی شود ، بلکه کلیه تراکنش های مالی که از طریق شبکه های مخابراتی و ارتباطی رایانه است را فرا می گیرد.

۲-۱-۹-۱٫ مبادله الکترونیکی داده ها (EDI)

از مبادله الکترونیکی داده ها می توان برای مخابره الکترونیکی مدارک و اسناد مانند سفارش های خرید ، فاکتور، اعلامیه حمل ، تاییدیه وصول کالا و سایر مکاتبات استاندارد و بازرگانی بین طرفین تجاری استفاده نمود. موضوع مبادله الکترونیکی داده ها (EDI) از دهه ۱۹۶۰ مطرح شد و به بیان چگونگی مبادله اطلاعات بین شرکت ها و ادارات پرداخت. در ارتباطات تجاری سنتی بر پایه کاغذ ، وارد نمودن مکرر یک رشته اطلاعات یکسان و واحد می تواند موجب بروز مشکلاتی گردد ، ولی با بهره گرفتن از مبادله الکترونیکی داده ها این مشکلات به طور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد ، این مشکلات به طور کلی عبارتند از : ۱٫ صرف زمان طولانی ۲٫ دقت کم ۳٫ هزینه بالای نیروی کار .

در فن آوری مبادله الکترونیکی داده ها برای اسناد تجاری عادی مانند استعلام قیمت ، سفارش خرید ، اصلاحیه سفارش خرید ، بارنامه ، اعلامیه وصول ، فاکتور و مدارک نظیر آن ها قالب های استاندارد پیام الکترونیکی تهیه شده است. این مجموعه های الکترونیکی ، رایانه یک سازمان را قادر می سازد که بدون تهیه و تولید مدارک کاغذی با رایانه واقع در یک سازمان دیگر ارتباط برقرار نماید. به این ترتیب ، تلاشی که به وسیله انسان برای خواندن ، طبقه بندی و حمل فیزیکی این گونه اسناد صرف می گردد ، حذف       می شود. اسنادی که برای آن ها قالب استاندارد الکترونیکی تهیه شده یا در دست تهیه می باشد ۸۵ درصد از مکاتبات رسمی تجاری بین شرکت ها ، موسسات دولتی ، نهادهای آموزشی و سازمان های غیر انتفاعی در کشورهای صنعتی را تشکیل می دهد. (اللهیاری فرد، بید آباد،۱۳۸۵)