2-7- روش ویکور
روش ویکور یک روش کاربردی در مسائل تصمیم گیری در مواجه با شاخص های مختلف و حتی متناقض می باشد. روش ویکور که یک اصطلاح صربستانی می باشد به عنوان یکی دیگر از روش های سازشی توسط اپریکوویچ[4] در سال 1998 معرفی گردید. روش ویکور بر رتبه بندی و انتخاب مجموعه ای از گزینه ها در حضور معیارهای متعارض، تمرکز می کند. معیار رتبه بندی گزینه ها در این روش همزمان بر اساس میزان نزدیکی به حل ایده آل و در نظر گرفتن حداکثر میزان تاسف می باشد. به زبان ساده به طور کلی روش تاپسیس میزان فاصله از ایده آل ها را در نظر می گیرد و روش ویکور میزان تاسف هر گزینه را اندازه گیری می کند. هر گزینه ای که فاصله اش از ایده آل کمتر باشد به عنوان بهترین انتخاب می شود. وانگ[5] و همکارانش در سال 2006 روش تصمیم گیری ویکور را با روش فازی ترکیب نمودند و روش ویکور فازی را ارائه دادند. مبنای رتبه بندی در روش ویکور براساس معیار نزدیکی به جواب ایده آل یا معیار دوری از میزان تاسف می باشد(اپریکوویچ، 1998و اپریکوویچ و تزنگ[6]، 2004). وحدانی و همکارانش در سال 2013 یک روش سازشی برای تصمیم گیری با معیار های چند گانه ارائه دادند که همزمان از هر دو روش ویکور و تاپسیس استفاده می نماید. از آنجایی که در این روش از مزایای هر دو روش سازشی فوق همزمان استفاده گردیده است، بنابراین در پژوهش از این روش در راستای تشکیل مدل بهره گرفته شده است.
آخرین نظرات