احمدی و همکاران (۲۰۰۷) فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره متانولی کرفس را در روغن آفتابگردان بررسی کردند. نتایج نشان داد، این عصاره به خوبی اکسیداسیون را در این روغن به تاخیر انداخته و از این نظر با آنتی اکسیدان سنتزی BHT قابل رقابت بود. هم چنین غلظت های پایین عصاره (۲۰۰ پی پی ام) و BHT  (۲۵۰ پی پی ام) با یکدیگر اثر سینرژیستی داشتند.

در تحقیق انجام شده توسط شهسواری و همکاران (۱۳۸۷)، در مورد فعالیت آنتی اکسیدانی اسانس آویشن شیرازی در روغن سویا گزارش شد که غلظت ۱/۰% عصاره دارای فعالیتی معادل با غلظت ۰۲/۰% BHA می­باشد. همچنین این محققان بیان نمودند که اعداد پراکسید و تیوباربیتوریک اسید روغن ها وابسته به غلظت تیمارها است و با افزایش غلظت، اعداد پراکسید و تیوباربیتوریک اسید کاهش و در نتیجه اثر آنتی اکسیدانی افزایش می­یابد.

جانتاکات و همکاران در سال ۲۰۰۷ اثر آنتی اکسیدانی Holy basil خشک و عصاره اتانولی آن ­را روی اکسیداسیون لیپید در گوشت پخته شده خوک  مورد مطالعه قرار دادند. توسعه اکسیداسیون لیپید در طی ۱۴ روز در شرایط یخچالی (°C5) با روش مواد فعال تیوباربیوتیک اسید (value TBARS)[1] ، عدد پراکسید، دی­ان کنژوکه و میزان هگزانال مورد بررسی قرار گرفت. در مورد عدد پراکسید و هگزانال رفتار وابسته به غلظت آنتی اکسیدان مورد استفاده مشاهده شد و فرایند اکسیداسیون تحت تاثیر نوع و غلظت آنتی اکسیدان قرار گرفت. اضافه کردن پودر ریحان خشک موثرتر از عصاره اتانولی در مهار اکسیداسیون لیپیدها می­باشد و میزان تیوباربیوتیک و هگزانال در گوشت خوک پخته شده همبستگی بالایی با یکدیگر دارند و ریحان می­تواند به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی برای پایدارسازی اکسیداسیون لیپید در گوشت و فراورده­های گوشتی مطرح باشد.

جانتاکات و همکاران در سال ۲۰۰۵ خواص آنتی اکسیدانی و پایداری عصاره­های اتانولی Holy basil را مورد مطالعه قرار دادند، هدف از این مطالعه اندازه گیری تاثیر غلظت، تیمار حرارتی و pH  روی فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره اتانولی ریحان گونه Ocimum sanctum بود. فعالیت آنتی اکسیدانی مورد ارزیابی قرار گرفت و عصاره ریحان پایداری حرارتی خوبی را نشان داد (h1°C , 180). در pH اسیدی وخنثی نیز پایداری آنتی اکسیدانی  بالایی داشت و پایداری در pH خنثی بیشتر بود. عصاره ریحان فعالیت اسکاونجینگ قوی آنیون سوپراکسید، فعالیت شلاته کنندگی fe+2 و قدرت کاهندگی وابسته به غلظت مورد استفاده نشان می­دهد و می­تواند به عنوان افزودنی در غذاها برای جلوگیری از اکسیداسیون به کار گرفته شود.

ترکیبات فنولی استخراج شده از هسته انار با حلال استون در سه سطح ۱۰۰، ۲۰۰ و ۳۵۰ پی­پی ام و آنتی اکسیدان سنتزی BHA در دو سطح ۱۰۰ و ۲۰۰ پی­پی­ام در روغن سویا در دمای ۶۰ درجه سانتیگراد به مدت ۱۲ روز مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد، اولا ترکیبات فنولی هسته انار اثر آنتی اکسیدانی دارند و ثانیا تیمار ۳۵۰ پی­پی­ام بیشترین اثر آنتی اکسیدانی را دارد و از این نظر با غلظت بالای BHA (200 پی­پی­ام) قابل رقابت بود. عدد پراکسید و TBA تیمار ۳۵۰ پی­پی­ام ترکیبات فنولی هسته انار و نمونه شاهد در روز ۱۲­ام به ترتیب ۶۹/۶۰ (میلی اکی والان پراکسید در ۱۰۰۰ گرم) و ۱۸۸۳/۰؛ ۹۱ (میلی اکی والان پراکسید در ۱۰۰۰ گرم) و ۳۵۸۷/۰ بود (صمدلوئی و همکاران، ۱۳۸۶).

فعالیت عصاره Ajowan در روغن بزرک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که فعالیت عصاره در به تاخیر انداختن اکسیداسیون روغن بالاتر از آنتی اکسیدان های سنتزی BHA و BHT و ضعیف تر از TBHQ بوده است. محققان دلیل فعالیت آنتی اکسیدانی این عصاره را وجود تیمول دانستند (برا و همکاران، ۲۰۰۶).

ندیلکا و همکاران در سال ۲۰۰۱ بیان داشتند آنتی اکسیدانهای طبیعی از جمله عصاره رزماری ،عصاره چای جهت پایدار سازی روغن ذرت موثر واقع شدند و می توانند جایگزین مناسبی برای آنتی اکسیدانهای سنتتیک باشند.

فاراگ وهمکاران در سال ۲۰۰۳  تاثیر عصاره های فنلیک حاصله از گیاه زیتون را بر روی پایداری روغن آفتابگردان بررسی نمودند که تاثیر آن در مقایسه با BHT جهت پایدار سازی روغن آفتابگردان بیشتر بوده است.

داده های سالتا و همکاران (۲۰۰۹)، بیانگر افزایش پایداری اکسایشی روغن های زیتون، پالم، آفتابگردان و یک شورتنینگ گیاهی غنی شده با ترکیبات فنولی برگ های زیتون به میزان ۲۰۰ میلی گرم در هر کیلوگرم بود.

در پژوهشی دیگر سینگ و همکاران (۲۰۰۶) اثر آنتی اکسیدانی عصاره رازیانه را روی روغن بزرک بررسی و گزارش کردند که این عصاره سرعت اکسیداسیون را کاهش می دهد. آنها اثرات تشدید کنندگی بین ترکیبات فنولی را دلیل فعالیت آنتی اکسیدانی این عصاره ها دانستند. همین محققان در بررسی فعالیت آنتی اکسیدانی اسانس Carum nigrum روی روغن خردل، گزارش کردند که غلظت ۲۰۰ پی پی ام عصاره قابل مقایسه با BHA و BHT در غلظت ۰۲/۰% است و فعالیت آنتی اکسیدانی مربوط به وجود ترکیبات فنولی موجود در عصاره می باشد.

فرهوش و اسماعیل زاده در سال ۲۰۰۹ از روغن سبوس برنج و روغن کنجد به دلیل مقادیر بالای آنتی اکسیدان در آنها جهت پایدار سازی روغن کانولا طی فرایند سرخ کردن عمیق استفاده نمودند که افزایش چشمگیری در پایداری روغن کانولا ایجاد نموده است و تا بیش از ۲۴ ساعت بدون رسیدن ترکیبات قطبی و عدد کربنیل به نقطه بحرانی، این روغن همچنان قابل استفاده بوده است.

زندی و گوردان در سال ۱۹۹۹ عصاره متانولیک برگ سبز چای و عصاره رزماری را جهت پایدار سازی روغن کلزا تحت شرایط ذخیره سازی در دمای ۶۰ درجه سانتیگراد مورد مقایسه قرار دادند که در نهایت به این نتیجه رسیدند که عصاره برگ سبز چای با غلظت ۰.۰۲۵  و عصاره رزماری در غلظت ۰.۰۱ درصد دارای تاثیر مشابهی جهت پایدارسازی روغن کلزا می باشند.

نتایج بررسی اثر عصاره های پوست لانگان بر پایداری اکسایشی روغن آفتابگردان نشان داد با افزایش غلظت، پایداری اکسایشی افزایش یافته و عصاره های پوست در جلوگیری از اکسایش نسبت به BHT قویتر بودند (پن و همکاران ۲۰۰۸).

[۱] ThioBarbituric Acid Reactive Substances