فهرست اشکال :
شکل ۲-۱. مسیر های سیگنالینگ هایپرتروفی ناشی از افزایش بار. ۱۶ شکل ۲-۲. اعضای خانواده TGF-β ۱۹ شکل ۲-۳. نقش TGF-β بر وقوع فیبروز و افزایش بیان ژن کلاژن.۲۰ شکل ۲-۴. گیرنده های TGF-β. ۲۱ شکل ۲-۵. انتقال دهنده های TGF-β. ۲۳ شکل ۳-۱. نردبان مقاومتی به فاصله میله ۲ سانتیمتری و وزنه آویزان به دم رت. ۴۱ شکل ۴-۱. نمودار درصد کاهش تغیرات سطوح سرمی TGF-β۱. ۴۷ شکل ۴-۲. نمودار درصدکاهش تغیرات بیان TGF-β۱در عضله FHL. 47 شکل ۴-۳. نمودار درصد افزایش تغیرات وزن نسبی عضله FHL 48 شکل ۴-۴. نمودار بیان TGF-β۱ در عضله FHL. 50 شکل ۴-۵. نمودار سطوح سرمی TGF-β۱ ۵۱ شکل ۴-۶. نمودار وزن نسبی عضلهFHL .. 52 شکل ۴-۷. پراکندگی بین بیان TGF-β۱ وزن نسبی عضله FHL در گروه تمرینی ۳ هفته ای. ۵۳ شکل ۴-۸. پراکندگی بین بیان TGF-β۱ وزن نسبی عضله FHLدر گروه تمرینی ۵ هفته ای ۵۴ شکل ۴-۹. پراکندگی بین بیان TGF-β۱ وزن نسبی عضله FHLدر گروه تمرینی ۸ هفته ای ۵۵
فصل اول مقدمه وبیان مسئله |
۱-۱. مقدمه
هایپرتروفی عضلانی نقش مهمی در افزایش آمادگی جسمانی دارد و به دو نوع تقسیم می‌گردد: هایپرتروفی موقت که فقط برای مدت کوتاهی دوام دارد و افزایش حجم عضله در جریان وهله ورزشی ناشی از تجمع مایع در فضای میان بافتی است. در این نوع هایپرتروفی چند ساعت بعد از فعالیت با بازگشت مایع به درون خون، حجم عضله کاهش می‌یابد (۳). در نوع دیگرکه هایپرتروفی تدریجی نام دارد، افزایش واقعی اندازه عضله در نتیجه تمرینات مقاومتی ایجاد می شود که در اثر تغییرات ساختاری از قبیل افزایش تارچه‌های عضلانی (عناصر انقباضی)، افزایش فیلامنتهای اکتین و میوزین، افزایش سارکوپلاسم [۳]و افزایش بافت همبند اتفاق می افتد (۷۷،۳۵). تنظیم توده عضلانی شامل مسیرهای سیگنالینگ[۴] درون وبرون سلولی متعددی از قبیل IGF-I [5] و [۶] TGF-β۱ می باشد. I- IGF یا فاکتور رشدی شبه انسولینی، اسیدآمینه ای ۷۰ پلی پیتیدی است که عملکردی شبیه به انسولین دارد (۵۳) IGF-I . توسط کبد تولید می‌شود و درشمار فاکتورهای مختلف رشدی همانند هورمون رشد، انسولین وتستوسترون قرار می گیرد. مسیرهای سیگنالینگ مختلفی هیپرتروفی عضلانی را از طریق عمل IGF-I میانجی گری می‌کنند. افزایش کار عضلانی باعث تحریک IGF-I می‌شود که برای القا توسعه عضلانی از طریق مکانیسم‌های اتوکرین و پاراکرین کافی است. در مجموع، IGF-I تکثیر و بقای سلولی را در سلولهای تشکیل شده از میتوز تحریک و باعث افزایش هایپرتروفی عضلانی می شود (۷۵) .
TGF-β۱ یکی دیگر از مهمترین سایتوکاین ها ی رشدی است. TGF-β۱ پروتئینی با وزن ملکولی ۲۵ کیلو دالتون می باشد (۱۳،۵۵). این فاکتور دارای سه ایزوفرم (TGF-β ۱,۲,۳ ) بوده واز طریق دو گیرنده ۱و۲ (TR 1,2) پیام خود را به سلول داخل می رساند. مسیر پیام رسانی داخل سلولی این فاکتور توسط ملکول هایی به نامsmad تسهیل شده و پیام مربوطه نهایتا به هسته سلول رسیده ومنجر به تغییراتی درسطح رونویسی DNA می گردد (۶۹ ،۸۹). TGF-β۱ یک فاکتور با اعمال متنوع می باشد که طیف آن از تمایز سلولی ومهار رشد سلولی تا تحریک ماتریکس خارج سلولی وتعدیل وسرکوب پاسخ های ایمنی والتهابی متغییر می باشد. TGF-β۱ باعث مهار رشد سلولی شده ودر نهایت وقوع آتروفی عضلانی را در پی دارد (۶،۶۹).
باتوجه به نقش TGF-β۱ در هایپرتروفی وآتروفی عضلانی، هدف از تحقیق حاضر مطالعه تاثیرات سریال زمانی تمرین مقاومتی بربیان TGF-B1واثر احتمالی آن بر هایپرتروفی عضلانی در رت های نر نژاد ویستار می باشد.
۱-۲. بیان مسئله و سؤالهای اصلی تحقیق
هایپرتروفی عضلانی تحت تاثیر فاکتور های فیزیولوژیکی ومسیرهای سیگنالینگ مختلف سلولی است (۳۵). در سال های اخیر تلاش زیادی برای روشن شدن مکانیزم های سلولی ومولکولی هایپرتروفی وآتروفی عضلانی(۳۵)، ناشی از تمرین مقاومتی صورت گرفته و عواملی همچون سلول های ماهواره ای[۷]، IGF-I ، TGF-β۱به عنوان عوامل در گیر معرفی شده اند (۱۳،۷۵). سلول های ماهواره ای، سلول های بنیادی وابسته به عضلات هستند که در پاسخ به تمرین مقاومتی باعث افزایش نسبت DNA به حجم سیتوپلاسم وبالا رفتن سنتز پروتئین در تارهای موجود می شود. منبع یکی از عوامل افزایش سلول های ماهواره ای IGF- I است که توسط کبد و عضله اسکلتی ترشح و خود شامل دو نوع است : نوع یک باعث تولید وتکثیر سلول های ماهواره ای می شودو نوع دو مسئول گسترش سلول های ماهواره ای در پاسخ به فعالیت ورزشی است (۵۱،۵۳،۷۵) .
آخرین نظرات