۳-۵ روش آماری. ۵۶
فصل چهارم : تجزیه و تحلیل یافته های  پژوهش
۴-۱ مقدمه. ۵۸
۴-۲ آزمون فرضیه های پژوهش. ۵۸
فصل پنجم : بحث و نتیجه گیری
۵-۱ مقدمه. ۶۲
۵-۲ خلاصه پژوهش. ۶۲
۵-۳ بحث و نتیجه ­گیری. ۶۴
۵-۳-۱.  پاسخ فاکتور رشد اندوتلیال عروقی(VEGF) به یک جلسه فعالیت هوازی. ۶۴
۵-۳-۲.  بررسی میزان پلاسمای فاکتور رشد آندوتلیال عروقی(VEGF) استراحتی به دنبال یک دوره (HIT) 67
۵-۳-۳.  بررسی سازگاری در پاسخ VEGF پلاسمای به دنبال یک دوره (HIT) 70
۵-۴ نتیجه ­گیری. ۷۱
۵-۵ پیشنهادات برای پژوهش های آینده ۷۱
منابع و مآخذ. ۷۳
 
 
 
 
 
فهرست اشکال
عنوان                                                                                                                                     صفحه
شکل ۲-۱. مراحل آنژیوژنز به روش جوانه زدن. ۱۴
شکل ۲-۲. نمای دو بعدی و سه بعدی آنژیوژنز به روش دو نیم شدن. ۱۵
شکل ۲-۳. نقش محوری اکسیژن در رشد یا بازگشت عروق. ۱۷
شکل ۲-۴. محرک های آنژیوژنز و مسیرهای سیگنالیی که منجر به آنژیوژنز می­گردند. ۱۸
شکل ۲-۵. انواع  VEGFو گیرنده­های آن. ۲۷
فهرست جداول
عنوان                                                                                                                                      صفحه
جدول ۲-۱. طبقه بندی فاکتورهای محدودکننده آنژیوژنز در عضلات اسکلتی. ۲۱
جدول ۳-۱. شمای کلی طرح پژوهش. ۴۸
جدول ۳-۲. ویژگیهای آزمودنی‌های پژوهش (انحراف استاندارد ± میانگین) ۴۹
جدول ۳-۳. توصیف مقادیر و مقایسه بین گروهی VO₂peak، و RER و ضربان قلب در VO₂peak. 51
جدول ۴-۳. توصیف مقادیر و مقایسه تغییرات بین گروهی VO₂، % VO₂peak و RER در آزمون ۶۰ دقیقه رکاب زدن. ۵۲
جدول ۳-۵. نوع و میزان مواد غذایی، ۲۴ ساعت قبل از آزمون ۶۰ دقیقه رکاب زدن ۵۵
جدول ۴-۱. توصیف و مقایسه میزان “VEGF” پلاسما، پیش و پس از یک وهله فعالیت استقامتی زیر بیشینه در مردان جوان (۲۰ = n) 58
جدول ۴-۲. توصیف میزان “VEGF” پلاسما، پیش و پس از یک وهله فعالیت استقامتی زیر بیشینه در پیش و پس آزمون، به تفکیک گروه ۵۹
جدول ۴-۳. مقایسه میزان تغییرات “VEGF” بین دو گروه کنترل و تجربی در شرایط سازگاری و سازگاری در پاسخ. ۶۰
 
 
 

فصل اول

مقدمه و معرفی  پژوهش

۱-۱.      مقدمه

 
فعالیت بدنی منظم یکی از مهمترین عوامل توسعه سلامتی بشمار می­رود و به نظر می­رسد برای مقابله با عوامل خطرزای رایج در جوامع بشری، همچون بیماری­های قلبی- عروقی و متابولیکی بهترین و اثربخش­ترین راه­حل ممکن باشد و از نظر اقتصادی برای جوامع بسیار مقرون به صرفه می­باشد (۱, ۲). در این میان بر­اساس یافته­ های پژوهشی، برای ایجاد سازگاری در جهت بهبود و افزایش کارایی سیستم قلبی-عروقی و توسعه آمادگی سیستم هوازی به انجام تمرینات استقامتی با شدت پایین و زمان نسبتاً طولانی بسیار توجه شده است (۳). افزایش ظرفیت هوازی به دنبال تمرینات حاصل، نشان­دهنده سازگاری­های مرکزی و محیطی در بدن می­باشد (۴). از عمده­ترین این سازگاری­ها متعاقب تمرین استقامتی، افزایش حجم و تعداد میتوکندری­ها، افزایش آنزیم­های هوازی در سطح عضله و همچنین تغییر در فنوتیپ عضله می­باشد (۵, ۶). به هر حال از اصلی­ترین سازگاری­های محیطی عضلات در این نوع تمرینات، افزایش چگالی مویرگی می­باشد (۳, ۴) که از طریق افزایش سطح انتشار، افزایش زمان تبادل خون و بافت و کاهش مسافت انتشار اکسیژن، موجب افزایش اختلاف اکسیژن خون سرخرگی-سیاهرگی، متعاقباً افزایش ­­_max­_۲ ­VO و به تعویق افتادن خستگی و تداوم اجرای ورزشی با شدت بالاتر می­شود (۳).